Een inhoudelijke blog?

Mijn blogs gaan het merendeel over werk gerelateerde zaken. Niets inhoudelijks, maar juist de verhalen rondom de koffieautomaat of in de wandelgangen van Woonbedrijf. Vind ik mijn functie niet interessant genoeg om over te bloggen? Ben ik daadwerkelijk zo onproductief -en hang ik meer rond bij de koffieautomaat en in de wandelgangen- dat er vrijwel niets over te bloggen valt? Uiteraard is inspiratie opdoen een onderdeel van ‘life of a blogger’, maar er valt nog zoveel meer te vertellen. Ik lig bij mijzelf op de sofa om hier eens verder in te duiken.

Mijn functie luidt officieel: projectassistent van de afdeling Vastgoed. Dat zegt een gemiddelde burger niet zoveel. Het houdt in dat ik onze projectleiders en adviseurs ondersteun bij administratieve werkzaamheden. Ik krijg een bewonersbrief aangeleverd vanuit een projectleider en koppel hier de NAW gegevens van onze huurders aan. Ik check de brief op opmaak, spelling en kijk nog even of ik als totaal-niet-technische-collega ook begrijp wat er in de brief staat. Onze huurders hebben immers niet allemaal een technische achtergrond en dan komt een vakterm toch vreemd over als je nog nooit een hamer van dichtbij gezien hebt. Vervolgens zorg ik ervoor dat de totale mailing door onze interne postkamer verzendklaar wordt gemaakt en de administratieve afwikkeling hiervan. Mailingen over het planmatig onderhoud van woningen verstuur ik wekelijks. Denk aan het periodiek schilderwerk of schoonmaken/ vervangen van onderdelen. De postbode is blij met mij. Ook maak ik afspraken voor de teams waarvoor ik werk. Dit varieert van afspraken met externen tot 10 man intern. Sudoku is er niets bij. Ondertussen breek ik mijn hoofd over het benoemen van nog meer interessante werkzaamheden. Dat er überhaupt nog tijd over is om te kletsen bij de koffieautomaat!

Mijn functie is niet in één blog te bevatten en interessant genoeg om over te schrijven, maar het zijn vaak de collega’s die het werk interessanter én leuker maken. Ik blijf een mensen-mens en kan net iets harder lopen voor iemand als ik weet hoe druk die persoon het heeft, net iets blijer aan de slag gaan met een brief als ik gelachen heb of beter presteren met een cafeïnerijke cappuccino uit de koffieautomaat. Ja, ik vind mijn baan inhoudelijk absoluut blogwaardig, maar stiekem de collega’s en dynamiek eromheen minstens zo interessant.