Systeemdenk-kronkel

Wat is het toppunt van het niet ‘flexibel werken-denken’? Aan den lijve ondervonden: ’s ochtends naar je vertrouwde werkstekkie lopen, er mapjes zien liggen, een beetje balen, zoeken naar een andere werkplek en dan tot de ontdekking komen dat die mapjes (hoe kan het ook anders) van mijzelf zijn! Bhamm: confrontatie. Ook al ging er even een Alzheimer-gedachte door mijn hoofd…

En nog een: vorige week (sneeuw)dinsdag. Ik heb zelfs mijn frustraties getweet en gef’bookt. 50 Minuten erover gedaan om op mijn werk te komen! En weet dat het slechts 5,6 kilometer is. Ik ben bereikbaar én werkbaar met laptop en telefoon. Ik had geen afspraken. En waarom denk ik dan niet na om niet in de ochtendsneeuwspits te vertrekken en gewoon thuis op te starten? Een groot gebrek aan HNW-systeemdenken dus.

Loungen
Ook al heb ik even niet van mij laten horen (ondanks mijn zeer goede – en bijgestelde- voornemens; ik vind toch dat ik aardig bezig ben met het toepassen van HNW. Oké, op voornoemde voorgevallen na dan. Zo zit ik vandaag voor het eerst op een lounge-werkplek te werken. In een ander gebouw overigens dan waar ik normaliter mijn meeste werktijd doorbreng. In dit gebouw kun je kiezen op wat voor soort plek je wilt werken. Op hoogte verstelbare bank, leuke print, op hoogte verstelbare en verschuifbare tafel, grote ramen mét een view. En ik moet zeggen: het bevalt me prima. Er komt veel werk uit mijn handen. Maar dat kan ook liggen aan mijn afspraakloze vrijdag. Ook eens heerlijk.